Nazwa pochodzi od perskiego słowa shal, oznaczającego klasę tkaniny we wzór „turecki”, który był ważnym elementem stroju wierzchniego przez niemal całe stulecie, od ok. 1780 do lat 70. XIX w.

Był tkany z przędzy koz kaszmirskich. Szale te zdobił wzór bogaty w symbolikę paisley, których pochodzenie pozostaje niewyjaśnione.
Paisley tkano w Kaszmirze, na północny zachód od Indii, a od XI w. były importowane do Wielkiej Brytanii przez Brytyjską kompanię Wschodnioindyjską pod koniec XVII w.

Jako, że popyt wymuszał podaż, dlatego też podejmowano próby skopiowania wzoru na krosnach ręcznych w Norwich
W 1792 r. w szkockim Paisley w 1805 r., które było wówczas dobrze prosperującym miastem, w którym tkano jedwabie, rywalizującym z lepiej znanym londyńskim Spitalfields. Tańsze,
drukowane techniką druku klockowego wersje wełniane szali produkowano w dużych ilościach jako, że na te z wzorami tkanymi stać było tylko najbogatszych z wyższych klas społecznych. Później te szale zastąpione zostały przez żakiety i krótkie peleryny, kiedy tiurniury zajęły miejsce krynolin
w latach 70. XIX w. Do tego czasu miasto Paisley wyprodukowało taką ilość szali, że zaczęto nazywac je szalami paisley. Kiedy szale te wyszły z mody, wzór wciąż cieszył się popularnością i przejął ich nazwę. Broszka z kameą przy dekolcie sukni, z jej klasycznymi konotacjami klasycznymi, była popularnym dodatkiem w epoce wiktoriańskiej.
Zwykle kameę oprawiano w grube ramki z rodzaju mosiądzu, który przypominał złoto .

Odwiedz nasz Sklep z odzieżą online